Op 16 juli 2020 hebben wij de moeilijkste keuze van ons leven moeten maken om Hugo te laten inslapen. Hij was de vader van Mandy en opa van Nala, daarbij zullen we zijn lijn in hun voortzetten.

Sinds het overlijden van zijn grote vriendin Jay-Dee is hij alleen maar achteruit gegaan. Op het moment dat Nala erbij kwam zag je hem wel weer een beetje opleven, maar het werd hem al snel te druk.

De laatste maanden voor we het besluit hebben moeten nemen ging het heel snel. Hij zag nog maar heel weinig, hoorde ook niet alles meer en was hij al bijna 3 jaar dement.

Dit zorgde ervoor dat hij steeds vaker de weg kwijt was en zelf ons in huis niet altijd meer herkende. 3 weken voor de 16e is er ook kanker geconstateerd en in overleg met de dierenarts hebben we besloten om hem hiervoor niet te opereren, zijn was te oud, te verward en of er uitzaaiingen waren kon niet worden vastgesteld.

In die 3 weken heeft hij vooral geslapen en kwam hij eigenlijk zijn mand niet meer uit. Dit vonden wij het moment om hem te laten gaan. Als hij geen hond meer kan zijn is het genoeg geweest.

We missen hem enorm, maar hij zal altijd bij ons zijn, hij heeft een mooi plekje in de woonkamer gekregen, samen met Jay-Dee in dezelfde urn, zo zal zijn voor altijd samen zijn met zijn grootste vriendin.